Fenerbahçe-Trabzonspor maçına göre 20 Mayıs’ta şampiyonluk ipini göğüsleyecek G.Saray’da İstanbulspor maçı beklediğim gibi zorlu geçti. Sarı-kırmızılıların stresi kadar, ev sahibinin yapamadıkları da maçı belirledi. Elbette finali kalite tespit etti; G.Saray kazandı. Şampiyonluk artık yakın değil; çok yakın. Meşaleleri yakın! Üzerimize vazife olmayan Gamlı Baykuş’luğun ayrıntılarını yazdık yine yazarız.
Dün akşamın olumluluklarına ve olumsuzluklarına birkaç maddede bakmak lazım…
Önce OLUMSUZLUKLAR
1-) Tempoyu G.Saray belirlese de tribüne gelen 5200 kişi için lezzetli bir futbol maçı olduğu söylenemez. Evde olsam uyumayacağım garantisini veremem.
2–) Mertens’teki dikey düşüş süratlendi. Böyle nitelikli bir oyuncunun şampiyonluğun kapısına gelinmişken dışarıda bırakılması mümkün değil ancak onda da bir kıpırdanma görülmüyor.
3-) Kerem’deki manasız stresi çözebilmiş değilim. Fanatik Gazetesi’nden Metin Karabaş’a göre 3-4 hafta gol atamama stresi bu.. Bence fıtratı gerginlikten besleniyor. (Bir de ilk gol sonrası Kerem’i sakinleştirmek için bir tim kuruldu. Gol sevinci bir kenara bırakılarak…)
4-) Az sonra olumluluklarda öveceğimiz Kerem’in bir diğer sıkıntılı tarafı ise bu maçta aşırı şahsi oynaması… (Detaylar altta olacak)
5-) Okan Hocanın bitmek tükenmek bilmez hakem didişmesi. Sevgili hocamız sadece 30 dakika kadar maçın 4. hakemi ile temas etmezken kalan bölümde “aslanlar!” gibiydi. Etme hocam, yapma bunu!
6-) Zaniolo… Tabii canım… Tekmeliksiz oyuna girebilmek sana has bir ayrıcalık! Kenardaki idari kadronun işini yapmamasını da, yani bu disiplini sağlayamamasını da ilave edelim bu olumsuzluğa!
Şimdi OLUMLU TARAFLAR
1-) Nelson…
2-) Nelson…
3-) Nelson…
4-) Icardi… Yok diyorken, oyunun içinde… Penaltı öncesi takipçiliği, sayılmayan goldeki zeka parıltısı… Attığı ikinci goldeki stoperi çaresiz bırakması… Ve daha bir sürü şey…
5-) Karşı tribünleri dolduran seyirciler… Öyle bir hal oldu ki 2. gol sonrası… Kale arkasındaki G.Saray taraftarı haklı olarak Nelson’un gol öncesindeki müdahalesinin ne kritik olduğunu algılayamadı. Karşı tribünler ise Icardi’yi bırakıp Nelson diye bağırıyordu… Tam bir “hak teslimi”… Biz de kendimizce onların hakkını teslim edelim.
6-) Kerem Aktürkoğlu… Geçen seneki Kerem’i epeyi eleştirmişliğim vardır. Bu sezonki ise neredeyse her maç takım oyununa adapte olmaya çalışan görüntüde. En şahsi oynadığı, en takım oyunundan uzaklaştığı maç İstanbulspor maçı oldu. Bu dalgalanmalar normaldir. Ona rağmen bir asist ve çabası takdire şayan…
7-) G.Saray oyun içinde stresli davrandığı birkaç 10 dakika olsa da kümülede gerek yıldızları, gerekse sahaya yansıyan oyun kültürü ve forma ağırlığı ile kötü oynadığı maçları çevirebilecek çapta bir takım görüntüsünde… Son derece kıymetli olan bu GEN takımı şampiyonluğa taşıyor…
8-) Nelsan…