Şekil olarak farklı gözükse de, Fikret Orman'ın gidişinde de futbol şubesinin üstüste 3 yıllık başarsızlığının payı büyüktü. O 3 sezonda 2 şampiyonluk gelse, kimsenin paralar nerede diye soracağı yoktu..
Şimdi akıllarda yine aynı soru?
Her şey topun o 3 direğin arasından geçmesine mi bağlı?
Futbolun romantikleri ve hatta futbol ekonomistleri buna karşı çıksa da, sorunun cevabı evet.
Neticede Türkiye'deki büyük kulüplerin mevcudiyeti aslında futbol şubesine bağlı.
Her birinin milyonlarca taraftarı olmasının sebebi de geçmişlerinde elde ettikleri futbol başarıları.
İşin tarihsel kısmı bir yana ekonomik anlamda da futbol şubesi kulübün adeta herşeyi.
Kulüp gelirlerinin neredeyse tamamını oluşturan, sponsorluk, yayın, bilet, forma, kombine satışlarının tamamı futbol şubesinden geliyor.
Ahmet Nur Çebi'nin ekonomik kaygılar gütmesi, kulüp açısından elbette önemliydi.
Ancak burası ticarethane değildi ve hiçbir ekonomik tablo, futbol şubesinde üstüste alınan yanlış kararların üstünü örtemezdi.
Her sezon değişen hocalar, her sezon farklı bir futbol yapılanması, her sezon gerçekleştirilen 15 transfer ve neticede bir türlü gelmeyen başarılar. Beşiktaş'ın gerçeği ne yazık ki bu olmuştu.
Çebi hem kendisi hem Beşiktaş açısından sonunda doğru kararı verdi.
Bu kararı Lugano maçından hemen sonra verse, çok daha az yıpranırdı ama neyse... Neticede hem başkan hem Beşiktaş için şunu söyleyebilirim; vedalar hüzünlüdür ama aynı zamanda yeni bir başlangıç demektir. Yeni başlangıçlara...